Przed Wami druga część naszego porównania, w niej skupimy się na bardziej szczegółowym opisie poszczególnych parametrów i... postaramy się podpowiedzieć za co odpowiadają oraz... co z tego ma użytkownik.

Dwa procesory do obróbki obrazu

Jednoczesna obróbka danych z matrycy przez 2 jednostki obliczeniowe pozwala na uzyskanie wysokiej liczby zdjęć w serii przy zachowaniu prawidłowej pracy pozostałych elementów systemu. Aparat w ułamku sekundy musi dokonać przeliczeń danych zarejestrowanego już zdjęcia przy czym, w przypadku zdjęć seryjnych, jednocześnie nadal obsługiwać system pomiaru światła, pomiaru odległości od obiektu, system automatycznego ostrzenia. Na dodatek obliczenia te musi błyskawicznie przeliczyć w przypadku korekt wprowadzonych przez użytkownika. Jeżeli dodamy do tego obsługę GPS i konieczność zapisywania danych geolokacyjnych w wykonanych zdjęciach uzyskamy pełen obraz obciążenia jakiemu poddawane są procesory w nowoczesnych aparatach W celu zapewnienia płynnego wykonywania tych czynności producenci opracowują coraz bardziej zaawansowane, specjalne procesory, które kontrolują powyższe procesy.

Procesory Canon DiG!C 6 na płycie głównej EOS 7D mk II (w tle tylna ścianka aparatu)

Ograniczona moc obliczeniowa negatywnie wpływa na poprawną pracę systemu autofocusa. Przy czym należy pamiętać, że im więcej punktów posiada system ostrości tym jest on dokładniejszy ale... wymaga większej mocy obliczeniowej. Podobnie wygląda sprawa z danymi uzyskiwanymi z matrycy - im większa rozdzielczość, tym więcej danych do obrobienia, tym więcej potrzeba mocy. Często na forach internetowych można spotkać całe elaboraty nt. szumów matryc w aparatach cyfrowych... tyle tylko, że za szumy w końcowym zdjęciu nie odpowiada tylko matryca. Odpowiadają za nie również zastosowane algorytmy obliczeniowe stosowane przy zapisie danych z matrycy... oczywiście, im lepsze, bardziej zaawansowane algorytmy tym... więcej mocy obliczeniowej potrzebują. Obecnie można śmiało powiedzieć, że nie ma systemu w lustrzance, który nie wymaga pracy procesora - nawet tak prozaiczna czynność jak zapis na karcie pamięci zużywa zasoby pamięci podręcznej i mocy obliczeniowej procesora.

Zdjęcie płyty głównej aparatu Canon EOS 70D z widocznym procesorem Canon DiG!C 5+

Tym samym, problem z niedoborem mocy obliczeniowej można rozwiązać dwojako - albo wprowadzając nowszy, bardziej wydajny model procesora albo... stosując dwa procesory. W przypadku porównywania EOS 7D Mark II mamy do czynienia z obydwoma przypadkami - producent zastosował 2 procesory z nowej generacji. Zaowocowało to:

• zwiększeniem ilości rejestrowanych zdjęć w trybie seryjnym,
• umożliwieniem zastosowania bardzo zaawansowanego systemu autofocusa z 65 czujnikami pomiarowymi, który na dodatek może pracować z regulowaną czułością i w różnym zakresie,
• zwiększeniem liczby klatek w filmach o rozdzielczości Full HD z 29,97 do 59,94,
• umożliwieniem zastosowanie bardziej zaawansowanego systemu pomiaru światła,
• zastosowaniem szybkiego portu transmisji danych USB 3.0,
• rozbudowaniem oprogramowania aparatu o tryb zdjęć poklatkowych, tryb wielkokrotnej ekspozycji, czy w końcu dołożenie do aparatu wbudowanych modułów GPS i WiFi,

Bez odpowiednio wydajnego zespołu obliczeniowego było by to po prostu nie możliwe. Oczywiście, 2 czy 3 funkcje można by było zaimplementować na 1 procesorze Digic 6 ale... 1 procesor nie udźwignął by ich wszystkich na raz.

Liczba punktów autofocusa, możliwość pracy strefowej

Im więcej punktów autofocusa, im szybszy procesor i lepsze algorytmy obliczeniowe tym skuteczniejszy jest system ostrzenia w przypadku scen dynamicznych. W przypadku najbardziej zaawansowanych modeli aparatów producenci dodatkowo umożliwiają ręczną korektę czułości systemu AF, tak aby użytkownik mógł go dostosować do fotografowanej sceny lub własnych preferencji. Szybki, konfigurowalnych i wielopunktowy autofocus umożliwia bardzo płynne śledzenie fotografowanego obiektu - jest to wyjątkowo przydatne w przypadku fotografowania np. poruszających się po boisku zawodników. Idealnym przykładem sytuacji gdy szybkość AF ma znaczenie jest blok w siatkówce. Fotografując musimy wcześniej przewidzieć sytuację - mając odpowiednio skonfigurowany AF możemy rozpocząć śledzenie sytuacji nieco wcześniej, a w odpowiednim momencie wyzwolić migawkę. W połączeniu z szybkimi zdjęciami seryjnymi rozwiązanie to powinno zaowocować uchwyceniem na jednym kadrze bloku, atakującego i... piłki. Co istotne, w opisywanej sytuacji często trzeba zmniejszyć czułość systemu AF aby nie "gubił" on bloku po wejściu w kadr np. ręki innego zawodnika lub gubienia ostrości na taśmie siatki (co może zdarzyć się przy zbyt czułym ustawieniu).

Fot. Łukasz Skwiot, Canon EOS 7D mk II, ob. Canon EF 70-200mm f/2.8 L IS USM, ISO 1600, czas: 1/1600 s., przysłona f/2.8, ogniskowa 100mm

W obecnej ofercie Canona możliwość szybkiej konfiguracji pracy systemu AF dają 3 modele: Canon EOS 1Dx, Canon EOS 5D Mark III, oraz Canon EOS 7D Mark II w pozostałych modelach wpływ użytkownika na czułość AF jest bardziej złożony w obsłudze i ograniczony. Powoduje to, że korzystanie z 3 wyżej wymienionych modeli zdecydowanie ułatwia wykonywanie poprawnych zdjęć sportowych czy reporterskich. Oczywiście nawet wśród tych trzech modeli łatwo można zauważyć różnice: Canon EOS 7D Mark II posiada tylko 1 punkt podwójnie krzyżowy (czulszy i szybciej reagujący niż klasyczne punkty krzyżowe) oraz posiada uproszczone punkty AF jeżeli chodzi o skrajne pola AF.

Różnice AF pomiędzy flagowymi modelami marki Canon: EOS 1Dx, EOS 5D mk III, a EOS 7D mk II

Dodatkowym usprawnieniem pracy fotografów, w ostatnich latach, jest możliwość włączenia autofocusa w trybie strefowym. Umożliwia on pracę tylko z wydzielonymi grupami punktów systemu AF (strefami). W niektórych sytuacjach rozwiązanie to poprawia dokładność działania systemu ostrości. Działając w tym trybie przy pomiarze ostrości aparat nie bierze pod uwagę całego kadru, a jedynie jego wybrany wycinek. Rozwiązanie to jest czymś pośrednim pomiędzy pracą z wszystkimi polami AF, a tylko z wybranym punktem i ogranicza błędy w wyostrzaniu wynikające z nieprzewidzianych sytuacji w kadrze, przy jednoczesnym zachowaniu możliwości śledzenia ruchu obiektu.

Prezentacja pól AF, podziału na strefy oraz informacji widocznych w wizjerze Canon EOS 7D mk II

Przykładową sytuacją będzie walka o piłę w powietrzu gdy łapiemy ostrość na zawodniku nr 1, a w kadrze jest jeszcze głowa zawodnika nr 2. W tym przypadku praca na wszystkich polach AF mogła by prowadzić do zgubienia ostrości (system nie wiedział by, na którym zawodniku nam bardziej zależy). Praca z 1 polem zwiększała by ryzyko zgubienia ostrości w przypadku serii zdjęć z poruszającym się zawodnikiem - złotym środkiem jest tutaj właśnie możliwość wyboru strefy pól AF, które mają dokonywać pomiaru ostrości.

Obydwa wyżej wymienione modele mają możliwość pracy ze strefami - jednak - różnią się pokryciem kadru przez punkty AF. W przypadku Canona EOS 70D punkty AF (w tym strefy) umieszczone są bliżej centrum i pokrywają ok. 35% kadru, zaś w przypadku EOS 7D mk II pola AF są rozmieszczone znacznie szerzej w linii horyzontalnej i łącznie pokrywają ok 70 - 75% kadru. Po raz kolejny jest to różnica, która może okazać się znacząca przy reportażu okolicznościowym lub ślubnym ale będzie cechą drugorzędną w warunkach kontrolowanych lub przy zdjęciach krajobrazowych czy portretowych.

Fot. Łukasz Skwiot, EOS 70D, ob. EF 300mm f/2.8 L II IS USM, czułość ISO 3200, przesłona f/2.8, czas: 1600 s.

Wbudowany światłomierz

System pomiaru światła umożliwia prawidłowe wyliczenie czasu naświetlenia matrycy lub dobranie odpowiedniej wartości przesłony lub wartości ISO dla uzyskania dobrze naświetlonego zdjęcia. Oczywiście jest to bardzo uproszczona formułka - jednakże dla naszego opisu wystarczająca. Zakładając pracę w którymś z trybów automatycznych lub półautomatycznych (Av, Tv, P lub Auto) światłomierz odpowiada za pomiar oświetlenia i w zależności od jego wskazań procesor aparatu wylicza pozostałe parametry tak, aby uzyskać prawidłowe naświetlenie kadru (prawidłową jasność zdjęcia). Im bardziej rozbudowany system pomiaru światła tym dokładniejszy pomiar jest możliwy, a tym samym istnieje mniejsze ryzyko wykonania nieprawidłowego zdjęcia.

W porównywanych aparatach liczba pól pomiarowych jest skrajnie różna - 7D mk II posiada czterokrotnie więcej stref pomiaru oświetlenia, tym samym wskazania uzyskane w tym modelu są o wiele dokładniejsze od tych uzyskanych w Canonie EOS 70D (oczywiście w momencie gdy pracujemy w trybie matrycowego pomiaru światła). W fotografii reportażowej oraz fotografii sportowej rozwiązanie to może mieć kluczowe znaczenie dla prawidłowych wyników pracy. Natomiast w warunkach kontrolowanych (np. fotografia studyjna lub produktowa) ten parametr będzie miał już mniejsze znaczenie, gdyż przy tego typu kadrach zdecydowanie rzadziej pracujemy ze światłem zastanym, a światło błyskowe lub oświetlenie studyjne ciągłe wymaga przeprowadzenia pomiaru oświetlenia zewnętrznym światłomierzem.

Światłoczułość matrycy

W dobie fotografii cyfrowej dość często testach i dyskusjach na forach internetowych pada informacja o czułości matrycy. Oczywiście osoby "siedzące" w temacie znakomicie zdają sobie sprawę z tego co to jest - dla początkujących jest to już dość abstrakcyjna wartość, w szczególności jeżeli zwrócimy uwagę na to, że w specyfikacjach aparatów czułość ISO zaczyna być liczona już w setkach tysięcy.

Światłoczułość matrycy to parametr odpowiadający za czułość sensora na światło padające przez obiektyw. Im jest on wyższy, tym mniej światła potrzebuje matryca do prawidłowego naświetlenia zdjęcia. Czyli tłumacząc to jeszcze prościej - im wyższa wartość ISO tym krótszego czasu naświetlania lub wyższej wartości przesłony może użyć fotograf.

Niestety nic nie odbywa się za darmo - zwiększanie czułości matrycy negatywnie wpływa na ostrość zdjęć oraz zwiększa ilość szumów. Stąd w rozmowach i testach bardzo często pada pojęcie: "użytecznej czułości ISO". Jest to wartość, przy której zakłócenia w rejestrowanym obrazie nie powodują dyskomfortu w jego odbiorze. Jako, że w zależności od sposobu prezentacji zdjęcia, komfort jego odbioru wygląda trochę inaczej, to pojęcie "użytecznej czułości" jest nieco niejednoznaczne. Inaczej postrzegamy szum na czarnobiałym obrazie, inaczej na obrazie kolorowym. Inaczej postrzegać będziemy lekką nieostrość obrazu w zdjęciu wielkości 10x15 czy na wyświetlaczu o przekątnej 5 cali i rozdzielczości 1280x720, a inaczej przy wydruku 100x70cm lub na monitorze o przekątnej 32 cali i rozdzielczości 4K. Jak widać jest to bardzo względne. Ogólnie przyjęło się uważać, że użyteczna czułość to wartość przy której rejestrowane zdjęcia nie mają widocznych wad podczas przeglądania na monitorze komputerowym lub przy oglądaniu wydruku w formacie ok. 20x30 cm. Choć to też nie jest ścisła definicja.

Dla obydwu porównywanych wyżej modeli lustrzanek maksymalna czułość ISO jest znacznie wyższa od wartości użytecznej. Dla Canona EOS 7D mk II jest to ok. ISO 4000 dla Canona EOS 70D ISO 3200. Co interesujące - w obydwu wypadkach wartość użyteczna to 1/4 wartości maksymalnej.

Fot. Łukasz Skwiot, Canon EOS 70D, ob. EF 300mm f/2.8 L II IS USM, ISO 3200, przesłona f/3,2, czas 1600 s.

Fot. Łukasz Skwiot, Canon EOS 7D mk II, ob. EF 300mm f/2.8 L II IS USM, ISO 3200, przesłona f/2.8, czas 1/3200 s.

Znów trzeba się zastanowić na ile różnica w czułości wpływ na to czy któryś z tych modeli jest lepszy? Wg mnie po raz kolejny zależne jest to od zastosowań. W przypadku reportażu lub fotografii sportowej większa użyteczna czułość ISO to zawsze plus. W pozostałych przypadkach różnica między tymi modelami jest już tak nieznaczna, że będzie trudna do zauważenia. W kolejnej odsłonie naszego testu zaprezentujemy Wam możliwości wizjerów obydwu aparatów, pokrótce przybliżymy różnice w wyświetlaczach LCD, wspomnimy o wbudowanych lampach błyskowych oraz porównamy szybkość wykonywania zdjęć seryjnych obydwu modeli. Na koniec zaś opowiemy o dwóch dość ciekawych funkcjonalnościach dostępnych w EOS 7D mk II.

Chcesz sprawdzić jak działą wyżej opisane aparaty Canon EOS 7D Mark II lub EOS 70D - skorzystaj z wypożyczalni Digital24.pl